Tropem Ratoldów cz. 6 - imię germańskie

Rycerz Normański

Strona DEON.PL podaje:

Ratold

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: rad- / rat- 'rada' i -wald / -walt (goc. waltan) 'władać, panować'. Na gruncie germańskim występuje w formach: Ratold, Raduald, Radoald, Ratolt.

W Polsce znane od 1397 r. w formach: Ratold, Ratholdus i w zdrobnieniu Ratoltek.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ratoldus, Rataldus, niem. Ratold, Rathold, Raduald, Ratolt, wł. Ratoldo, Rataldo.

Ratold, pustelnik z Tyrolu. Pochodził z Aibling, pod Rosenheim, w Górnej Bawarii. Tęskniąc za samotnością, opuścił rodzinę i po 900 r. osiadł w parowie na północ od Schwaz (Tyrol). Wzniósł tam kapliczkę i dedykował ją św. Jerzemu. Potem przedsięwziął pielgrzymkę do Rzymu i Composteli. Wyświęcono go tam na kapłana. Wrócił z obrazem Matki Boskiej Bolesnej. Gdy znalazł towarzyszy, założył osiedle eremickie, które później przeobraziło się w benedyktyńskie opactwo. Innocenty II zatwierdził fundację w 1138 r. Z uwagi na klęski żywiołowe (pożary, lawiny) opactwo przeniesiono następnie do doliny Innu (dziś Fiecht bei Schwaz). Wspomnienie Ratolda obchodzi się 2 listopada. [link]

 

Ratold Caserta

We wpisie Tropem Ratoldów cz. 4 -  Ratold Caserta, przytoczyłam informacje o dwóch braciach, którzy towarzyszyli Felicji de Hauteville z Sycylii, narzeczonej króla Węgier Kolomana I Uczonego, jako eskorta. Znaleźli się wśród 300 rycerzy, którzy podążyli za swą panią do nowego kraju. Byli to Oliver de Caserta (bezdzietny) i Ratold Caserta. Caserta jest miejscowością we Włoszech, skąd się prawdopodobnie wywodzili. Ratold to było imię. Na Węgrzech ród znany był jako Rátót (być może węgierska wersja imienia Ratold i określenie potomków Ratolda Caserty). Herb rodu Rátót zawiera lipowy liść (Lipa znana była jako źródło surowca leczniczego, kojarzy się z kobiecością, a nie siłą, jak dąb. Ponadto lipa jest świętym drzewem Słowian, skąd zatem na Węgrzech?)

Lipa uznawana jest za narodową roślinę Czechów (pojawia się na fladze prezydenckiej), Słowaków, Słoweńców (nieoficjalna waluta Słowenii z lat 1989 – 1990), Serbów Łużyckich (m.in. w logo organizacji Domowina). W Chorwacji zdawkowa jednostka monetarna nosi nazwę lipa.[link] Lipa u Słowian i Germanów uważana była za drzewo święte. Ceniono ją od najdawniejszych czasów nie tylko ze względu na jej piękno, lecz również właściwości lecznicze i miododajne.[link] Wierzono, że chroni przed uderzeniem pioruna. Germanie kojarzyli lipę z boginią miłości Freją ( W mitologii rzymskiej drzewo to poświęcone było bogini Wenus), myloną lub łączoną w jedno z boginią Frigg, małżonką Odyna.

Zagalopowałam się? :)

Niekoniecznie.

Teraz będzie krótka powtórka z historii:

Normanowie, czyli „ludzie z północy” pochodzili ze Skandynawii. Ich najazdy trwały bardzo długo, bo ponad dwieście lat, od końca VIII do XI w. i w pewnych przypadkach jeszcze dłużej. Ich ekspansja dotknęła przede wszystkim znacznej części Europy.

Ojczyzna Normanów, [to] Półwysep Skandynawski. (…) Zasiedlający Skandynawię Normanowie pochodzili od bytujących tam niegdyś Germanów. (…) Jednym z ważniejszych bogów w skandynawskim panteonie był Odyn, bóg wojny i patron wojowników. Ważne miejsce zajmowały też jego żona, Frigg, znająca przeszłość i przyszłość. (…)[link]

Casertavecchia

Dlaczego wspominam Normanów?

Casertavecchia (prowincja Caserta) to średniowiecznea wioska położona ok. 10 km na północny wschód od Caserta. Jego nazwa w tłumaczeniu z włoskim oznacza "Stara Caserta". Początki Casertavecchia są niepewne, ale według mnicha benedyktyńskiego, Erchempert, w Ystoriola Langobardorum Beneventi degentium wieś ​​została założona w 861 AD. Poprzednie rzymskie miasto nazywano "Casam Irtam" (od łacińskiego znaczenia "wieś na szczycie").

Wioska była początkowo zdobyta i rządzona przez Longobardów (Lud germański, który rządził dużą częścią Półwyspu Włoskiego od 568 do 774.). Następnie została zgrabiona przez Saracenów. Podczas panowania Normanów, od 1062 roku, doprowadzili oni kraj do najwyższego poziomu świetności z budową katedry , poświęcony kultowi San Michele Arcangelo. [link]

Teraz już wiemy, skąd germańskie imię Ratold u rycerza włoskiego, który, jak podają jedne ze źródeł w 1097 roku towarzyszył narzeczonej króla Kolomana, Felicji de Hauteville, na Węgry  (Tropem Ratoldów cz. 4 -  Ratold Caserta).

To jeszcze nie wszystko!

De Hauteville – ród szlachecki pochodzenia normańskiego, z którego pochodzili m.in. królowie Sycylii, książęta Apulii i książęta Antiochii. Znani też pod włoską wersją nazwiska d’Altavilla.
Według tradycji wywodzą się od norweskiego wikinga Hialtta, osiadłego w podbitej Normandii, na półwyspie Cotentin w początkach X wieku. Nazwisko pochodzi od nazwy jego niewielkich dóbr Hauteville. (...) Po kądzieli ród de Hauteville skoligacił się z wieloma ówcześnie panującymi dynastiami z Bizancjum, Węgier, Burgundii, Kastylii i Świętego Cesarstwa Rzymskiego. [link]

Nadal jednak nie wiemy jak się ma ten szlachetny ród do Ratoldów ze Skrzydlnej, którzy posługują się herbem z niepełnym kołem od wozu i krzyżem.