Autor : Barbara Iskra - Kozińska
Tytuł : "Czerwone niebo nad Wołyniem"
Wydawnictwo : Bellona
Piękna, czarująca opowieść o życiu na Wołyniu, przedstawia ona losy rodziny Kozińskich o których już na pierwszej stronie czytamy :
Niespiesznie snuta historia pozwala nam nie tylko dokładnie poznać rodzinę Kozińskich Michalinę i Wincentego oraz kolejno każde z ich dzieci ale także ich otoczenie, sąsiadów bliższych i tych dalszych czyli i Polaków i Ukraińców. Czytamy o zwyczajach panujących w tych dwóch różnych przecież narodach, o zwyczajach świątecznych , o życiu codziennym o tym czym się zajmowali domem , gospodarstwem , obrządkiem , uprawą pól. Pięknie to wszystko opisane wręcz odnosiłam wrażenie że sama zagrabiam siano czy tez prowadzę konia do stajni. Podpatrujemy zagrody, domy ich urządzenie, stroje zarówno osób majętnych jak i chłopów tych Polskich i tych Ukraińskich. Tak naprawdę książka ta stała się dla autorki szansą nie tylko na nagłośnienie tematu samej Rzezi Wołyńskiej ale i tego co utraciliśmy przez II wojnę światową. Przedstawienie tego w taki a nie inny sposób to mam wrażenie efekt tego że autorka spisywała przede wszystkim wspomnienia a te jak wiadomo lubimy idealizować a raczej pamięć nasza to lubi, po drugie jest to po trosze ( moim zdaniem) zabieg celowy gdyż w zderzeniu z zakończeniem jest nam tego sielankowego obrazu zdecydowanie bardziej żal, niż gdybyśmy nie mieli okazji zapoznać się z czasami wcześniejszymi i to z takiej właśnie perspektywy pokazanymi. Wezmy też poprawkę na to że czytamy historię majętnej rodziny ziemiańskiej, zle im wówczas przecież na Kresach nie było. Nie jest to żaden zarzut tylko stwierdzenie faktu, tak na wszelki wypadek, gdyby ktoś zamierzał zarzut z tego uczynić.
Tekst uprzednio pojawił się na blogu moleslawa
Mam na blogu recenzję kontynuacji tej książki pt. "Maria". Opowiada ona o losach kresowej rodziny przesiedlonej na tereny zachodniej Polski. Zastanawiałem się, czy nie zamieścić jej tutaj, ale raczej nie pasuje do tego bloga. Jak myślicie?
OdpowiedzUsuńJeśli to kontynuacja i mówi o losach kresowej rodziny to jak najbardziej pasuje. Mnóstwo Kresowiaków i ich potomków żyje przecież dziś właśnie na tamtych terenach.
UsuńMnie się również wydaje, że jeśli są tam odwołania do kresowej przeszłości to książka tutaj pasuje.
UsuńW takim razie zaraz zamieszczę moją opinię na temat tej książki :)
UsuńZgadzam się, że "piękna" to dobre określenie tej opowieści :))) Jest tam ten klimat wspomnień snutych przez starszych członków jakiejś rodziny. Uwielbiam to!
OdpowiedzUsuń